1950-ci ildə Türkiyənin hər cür dəstək verməsi ilə Koreya müharibəsi başlayıb.
Daha sonra türk Süleyman Dilbirliyi döyüş meydanına göndərilib. Bir gün Süleyman məktəbdə xarabalıqlar arasında ağlama səsi eşidib və dağılmış evlərdən birində kiçik bir koreyalı qız tapıb. Süleyman körpəni qalıqlar altından çıxarıb qərargaha aparıb. Süleyman balaca koreyalını himayəsinə götürmək üçün icazə alıb və sözün əsl mənasında rəqiblərini öz üzərinə götürüb. Süleyman ona yeni ad qoymağı fikirləşib və adını Ayla qoymağa qərar verib. Süleyman və Ayla ayrılmaz olub. Ümumiyyətlə, qız xilaskarına o qədər bağlanmışdı ki, onu necə "ata" adlandırmağa başladığını fərq etməyib və Dilbirliyi də öz növbəsində onu "qızım" adlandırmağa başlayıb.Günlərin bir günü Süleyman Türkiyədəki məmləkətinə geri dönmək ilə nəticələnən əmr alıb. Ancaq o qızından ayrılmamışdan əvvəl ona söz verib ki, nə olursa olsun onu tapacaq.
Ömürlərinin sonrakı illərində Süleyman Aylanı ağlından çıxara bilməyib. Daim onun haqqında düşünüb və bütün gücü ilə onu tapmağa çalışıb. Beləliklə, 60 ilini koreyalı qız üçün davamlı düşüncələr və nəticəsiz axtarışlarla keçirib. Nəhayət, həmin koreyalı qadının tapıldığı yerdə Türkiyədə o ayrılmaz ata və qızın fotosu çəkilib. Və o görüş baş verdiyi andan ata və qız növbəti yeddi il ərzində bir-birlərindən heç ayrılmayıblar.
Mənbə: dzen.ru
Tərcümə etdi: Fatimə Kərimli
