Ömrümüz boyu aşiq oluruq, ayrılırıq və sonra yenə eyni hissləri yaşayırıq. Bəzi insanlar orbitimizə girir, bəziləri qaçaraq bizi heç vaxt mümkün hesab etmədiyimiz emosional eniş-yoxuşlar yaşadır. Yaxşı, insan həyatında neçə dəfə aşiq olur?
Həyatımız boyu qurduğumuz əlaqələr nəticəsində çoxlu təcrübələr qazanırıq. Halbuki, psixoloqların fikrincə, insan sözün əsl mənasında üç dəfə aşiq olur. Bu təcrübələrin hər biri özünəməxsus şəkildə vacibdir və hətta zəruridir. Bəs, bu proses həyatımızda necə gedir? Burada sevgi 3 vəziyyətə bölünür...
Nağıl sevgisi
Çox vaxt ilk məhəbbət çox gənc olanda qapımızı döyür. Nağıllarda oxuduğumuz hər şeyi yaşadığımızı düşünürük. Ona görə də bunun ömür boyu davam edəcəyini düşünürük. Bu mərhələdə bizdən gözlənilənləri bir-bir etməyə meylliyik. Biz xırda problemlərə o qədər də əhəmiyyət vermirik, öz xarakterimizdən güzəştə gedirik, çünki dərindən inanırıq ki, bu belə olmalıdır. Münasibətimizin xarici görünüşü özümüzdə hiss etdiyimizdən daha vacib olur. Belə bir sevgi bizə öyrədir ki, ortağımıza necə baxdığımız da ətrafımıza baxmaq qədər vacibdir.
Mürəkkəb sevgi
Həyatımızın ikinci sevgisi ən mürəkkəb sevgidir. Əvvəlki təcrübələrimizdən öyrənərək, özümüzə güvənirik, bu dəfə tamamilə fərqli bir tərəfdaş seçməyə davam edirik və ya belə düşünürük. Çox güman ki, bizi istifadə edəcəklər, yalan danışacaqlar və hətta incidəcəklər. Biz münasibətləri yenidən yoluna qoymaq üçün hər cəhddən möhkəm yapışırıq, lakin hər cəhd daha böyük məğlubiyyətlə başa çatır. Bu münasibət, arabir əsən xoşbəxtlik mehindən başqa, tam bir dram filmidir. Bir daha əsl hisslərimiz bu dəfə tamamilə fərqli bir şey üçün özünü ortaya qoyur, atılan sonsuz addımlar, münasibətin nə olursa olsun bitməməsi üçün çəkilən bütün əzablar... Belə bir sevginin bizə öyrətdiyi budur ki, ən gözəl sevgi qarşılıqlıdır.
Yetkin sevgi
Bu üçüncü məhəbbət gözləməyi dayandırdığımız zaman meydana çıxır. Onun gözlənilməz anlarda ortaya çıxması kifayət etməmiş kimi, zehnimizdə əsl sevgi tərifinə tam uyğun gəlmir. Mükəmməl deyil, amma həqiqətən bir münasibətdir. Başdan sona hər şey müəyyən etmək demək olar ki, mümkün olmayan bir ardıcıllıqla davam edir. Həyatın bu mərhələsində artıq heç kimdən heç bir gözləntimiz yoxdur. Həyatımızın sevgisi deyilən şeyə vaxt itirmək istəmirik. Yəni partnyorumuzu olduğu kimi qəbul etməyə və onu belə sevməyə hazırıq. Daha da önəmlisi odur ki, tərəfdaş qarşı tərəfi eyni şəkildə görür və qəbul edir. Belə bir məhəbbət bizə öyrədir ki, əsl sevginin mükəmməl olması lazım deyil.
Mənbə: milliyet.com
Tərcümə etdi: Sevil Azər
